PREDUZETNIŠTVO: Podsticanje preduzetništva kroz edukaciju

Posted on mar 1, 2011 in Obuka, Preduzetnistvo | 8 Comments

Preduzetništvo i preduzetnici za sad imaju isti sudbinu kao liderstvo i lider. Često se koriste, svi govorimo o njihovom značaju, ali kad dođe do definicije istog tu već imamo problem. Preduzetništvo se uglavnom vezuje za mala i srednja preduzeća, liderstvo za velike firme i kompanije. Forma i okruženje je različita, ali suština ista. Preduzetništvo, kao i liderstvo, je način života: naš stav kako pristupamo poslu i koliko smo proaktivni i inovativni u tome što radimo.

Ukoliko se prošetamo kroz istoriju, saznaćemo da reč preduzetnik potiče od francuske reči „entrepredre“ i znači preuzeti. Koristila se u 16. veku za one Francuze koji su organizovali i vodili vojničke misije. U 18. veku, francuski ekonomista Ričard Kantilo ju je prvi put iskoristio za biznis terminologiju, i od tad preduzetnik se koristi da opiše nekoga ko preuzima rizik da osnuje novu organizaciju ili lansira novu ideju, proizvod ili uslugu na tržištu.

Koja je uloga edukacije u razvoju preduzetništva? Sve zavisi kakav ćete odgovor dati na pitanje: „Da li se neko rađa kao preduzetnik ili se to ipak može naučiti?“ Pitanje zvuči poznato, zar ne? Ukoliko verujete da se preduzetnici, kao i lideri rađaju, onda zaboravite na edukaciju. Ali ako verujete u suprotno, onda edukacija i sadržaj te edukacije imaju ključnu ulogu u razvoju preduzetništva.

Uspešni preduzetnički duh se sastoji od kombinacije određenih stavova, ponašanja, znanja i veština (orijentisanost na postignuća, entuzijazam, energičnost, odgovornost, kreativnost, visok nivo samopouzdanja, stručnost, inovativnost itd). Što bolje definišemo koje stavove, ponašanja, znanja i veštine želimo da razvijamo kod preduzetnika, edukacija kako formalna tako i neformalna će imati lakši i uspešniji zadatak.

Podsticanje-1

Sa pojednostavljenim preduzetničkim modelom doživotnog učenja, lakše ćemo shvatiti povezanost između edukacije i preduzetništva (ovaj model razvijen je od strane autora teksta, za potrebe izrade magistarske teze):

Model pokazuje da preduzetnička edukacija počinje od osnovne škole i da se nastavlja i posle završetka fakulteta. Razvoj preduzetništva nije bazirano samo na formalnoj edukaciji, nego uključuje i neformalnu koja se dešava van formalnog sistema. Spiralni put edukacije ukazuje ne samo na to da proces učenja nije linearan, nego i da u ranijim godinama deca brže i lakše prihvataju nova znanja, veštine, ponašanja i stavove. Posledica ovog je da je spirala gušća na početku naše edukacije, nego kasnije kad smo npr. studenti.

Prolazeći kroz svaku fazu edukacije (osnovna, srednja, fakultet, itd), presek (scope) preduzetničkog duha raste kao posledica akumuliranih edukativnih aktivnosti i poveća kapacitet učenika da prihvate nova znanja i veštine kroz vreme. Šta više, u zavisnosti od doba, učenici su različito otvoreni za prihvatanja i razvoj različitih komponenti preduzetničkog duha. Npr: u osnovnoj školi najlakše je i ujedno najznačajnije uticati na razvoj stavova, dok preduzetničko znanje i veštine u ovom dobu nisu toliko značajne i bitne da se razvijaju. Isto ovo važi ali obrnuto kad je fakultet u pitanju: ključna oblast razvoja su znanja i veštine, a ne stavovi i ponašanja. Složićete se da kad imate čoveka od dvadeset i nešto godina, nije baš lako ga učiti lepom ponašanju i osnovnim vrednostima! Sve ima svoje vreme i mesto.

Šta se dešava u praksi? Ono što je najčešće slučaj da neku vrstu preduzetničke edukacije deca dobijaju tek sa srednjom školom i to na žalost uglavnom u stručnim školama kao što je npr. ekonomska, i da se ona nastavlja kroz fakultetskog obrazovanje. Nedostatak ove edukacije u osnovnim školama, tj. periodu u kome možemo najviše doprineti u razvoju preduzetničkih stavova i ponašanja, smanjujemo realnu šansu da dugoročno gledamo imamo ekonomiju preduzetništva. S druge strane, mnogi će reći da naše tržište još uvek nije toliko razvijeno za kvalitetnu i različitu edukaciju van formalnog okruženja. Uglavnom postoje standardni poslovni treninzi i seminari fokusirane  na „atraktivne“ teme: biznis planovi, razvoj biznisa, marketinški nastup, veštine komunikacije, pregovaranja, timskog rada itd.

Podsticanje-3

Šta nam se dešava u praksi najbolje pokazuje slika iznad. Dešava nam se najveći paradoks današnje preduzetničke edukacije! Da se najveći broj preduzetničkih edukativnih programa dešava na fakultetu ili kroz neformalnu edukaciju, dok najveći broj preduzetnika su ljudi za završenom osnovnom i srednjom školom. Preduzetnici zbog svog duha i proaktivnog stava počinju jako rano u svom životnom dobu da eksperimentišu i lansiraju različite ideje i biznise. Svaki biznis zahteva vreme i angažovanje, što najčešće dovodi da mnogi od njih nemaju vremena za fakultetsko obrazovanje i da posećuju razne kurseve i seminare. S druge strane na fakultetu ćete naći najviše predmeta i programa koji imaju za cilj razvijanje preduzetništva. Zaključak? Najveći broj učenika koji slušaju o preduzetništvu nisu i sami preduzetnici koji su ti programi namenjeni!

Naši preduzetnici uglavnom nemaju priliku da kako kroz formalnu tako i neformalnu edukaciju razviju sebe. Lični i profesionalni razvoj je ključ razvoja svake ekonomije. To je odgovornost svake osobe. Preduzetnici ne trebaju, ali i ne smeju biti i ostati pasivni u svom razvoju. Oni moraju da imaju aktivnu ulogu kako u zahtevanju kvalitetne obuke tako i u uticaju na okruženje da ono bude što povoljnije za njihov biznis. Ako se u proseku svake godine otvori oko 40.000 malih i srednjih preduzeća, a da drugu godinu poslovanja preživi svako 5 preduzeća, postavlja se pitanje zašto je to tako? Prežive oni koji imaju dobru ideju, pronašli su dobru nišu i najteža kategorija oni koji rade, rade i rade kako bi obezbedili da njihov biznis preživi. Ovaj podatak takođe govori da i kvalitet i inovativnost u idejama nije toliko zastupljenja, kao i da preduzetnicima najčešće manjka znanja iz upravljanja i vođenja svog sopstvenog biznisa. Ukoliko želimo da stvarno razvijamo i negujemo preduzetničku kulturu, onda moramo popuniti i ove praznine, a sve u cilju pomoći našim preduzetnicima da lakše i lepše obavljaju njihov svakodnevni posao. Naravno ako i oni shvate da imaju i te kako značajnu i aktivnu ulogu u svom razvoju.

Autor teksta
Dragana Tomić Pilipović

 

Entrepreneurship and entrepreneurs for now have the same destiny as leader and leadership. They are often used, all we are all talking about their significance, but when it comes to its definition, we are having problem. Entrepreneurship is usually associated with small and medium enterprises, leadership for large companies and companies. Form and environment are different, but essence is the same. Entrepreneurship as well as leadership, is a way of life: our attitude how we approach to work and how much we are proactive and innovative in what we do.

If we go through history, we will find that the word entrepreneur comes from the French word “entrepredre” which means to take over. It has been used in the 16th century for those French who organized and led military missions. In the 18th century, French economist Richard Cantillo used it first for business terminology, and since then the entrepreneur is used to describe someone who takes risks to form a new organization or launching a new idea, product or service to the market.

What is the role of education in the development of entrepreneurship? It depends on what answer you will give on the question: “Is someone born as an entrepreneur or it can be learned?” The question sounds familiar, isn’t it? If you believe that entrepreneurs, as well as leaders are born, then forget about education. But if you believe in opposite, then the content of education and training plays a key role in the development of entrepreneurship.

Successful entrepreneurial spirit is composed of a combination of certain attitudes, behaviours, knowledge and skills (orientation to achievement, enthusiasm, energy, responsibility, creativity, high level of confidence, expertise, innovation, etc.). The better we define the attitudes, behaviours, knowledge and skills, we want to develop as entrepreneurs, education both formal and informal will be easier and more successful task.

With a simplified entrepreneurial model of life-long learning, we will better understand the relationship between education and entrepreneurship (this model has been developed by the authors of the text, for the preparation of master thesis):

Podsticanje-2

The Lifelong Learning Model of Entrepreneurship shows that entrepreneurship education starts  from primary  school  and that it continues  after finishing  tertiary education and post-graduate studies. Entrepreneurship learning is not only based on the formal education system, it also includes informal and non formal learning which  takes  place  outside  the  formal  systems,  which  is in line with  the lifelong learning principle. The Spiral path of education emphasizes not only that education is not a linear process, but that at an early age pupils are capable of accepting and adopting faster, a new attitude, behaviour, knowledge and skills. As a result of this, the spiral is much denser in the beginning of the education path then, for example, when students finish their post-graduate studies.

Passing each level, the scope of the entrepreneurship mindset extends as a consequence of accumulative dimensions of learning and raises the capacity  of students to acquire the new knowledge and skills through time. Furthermore, depending of the level of education, pupils are differently open for acquiring and accepting different components of entrepreneurship mindset.  For example, at the primary level of education the biggest potential to influence is in attitude component, and the least potential is in skills component. The same applies at the tertiary level where the highest potential for development is in knowledge and skills, whereas   the   potential   for   developing   attitude   and   behaviour   is significantly decreased. You will agree that when you have a man of twenty-something, is not very easy to teach him good manners and basic values! Everything has its time and place.

What happens in practice? What is often the case that some is that children receive some kind of entrepreneurial education only at high school and unfortunately mostly in professional schools such as. economic, and it continues through education at the university. With the lack of this education in primary schools, ie. period in which we can contribute the most to the development of entrepreneurial attitudes and behaviours, we can reduce a real chance to have look on long-term economics of entrepreneurship. On the other hand, many will say that our market is still not developed for quality and diverse education outside the formal environment. Basically there are standard business courses and seminars focused on the “attractive” topics: business plans, business development, marketing performance, communication skills, negotiation, teamwork and so on.

Podsticanje-3

What is happening to us in practice is best illustrated in the picture above. Greatest paradox of today’s entrepreneurial education Is happening to us! Most of the entrepreneurial education programs are happening at the university or through informal education, while most of the entrepreneurs are the people with primary and secondary schools. Entrepreneurs for its proactive attitude and spirit begin at very early age to experiment and to launch a variety of ideas and businesses. Each business requires time and commitment, which often leads to the fact that many of them does not have time for college education and that are participating various courses and seminars. On the other hand, at the university you will find most of the items and programs whose goal is entrepreneurship development. The conclusion? The largest number of students who hear about entrepreneurship are not entrepreneurs themselves that these programs are intended for!

Our entrepreneurs generally do not have an opportunity to develop themselves both through formal and informal education. Personal and professional developments are key factors for development of any economy. It is the responsibility of each person. Entrepreneurs should not and must not be and remain passive in its development. They must play an active role in the claiming of quality training as well as in the impact on the environment that it is more convenient for their business. If average number of small and medium enterprises is about 40,000, and that in second year of business survives every fifth company, the question is why is this so? Those who survive have a good idea, they have found a good niche and most difficult category of those who work, work to ensure that their business will survive. This figure also shows that the quality and innovation in ideas is not so represented, and that most entrepreneurs lack knowledge in administering and managing its own business. If we really want to develop and nurture the entrepreneurial culture, we must fill these gaps, with the aim to help our businesses to better and easier perform their daily tasks. Of course, if they realize they have a very important and active role in its development.

Author of the text

Dragana Tomić

4 Comments

  1. Snutiouri
    april 9, 2011

    Да, вероватно тако да је

    Reply
    • Dragana
      april 15, 2011

      Na žalost, ne samo obrazovnim sistemom, nego i u porodicama, propuštamo šansu da stvaramo proaktivne, kritične, samostalne i odgovorne pojedince koji znaju kako da žive i budu konstruktivni deo zajednice. Ne kažem da nema takvih pojedinaca i od njih možemo dosta toga naučiti….no, vrednosti koje nosimo i gajimo u sebi, ne predstavljaju samo osnov ličnog karaktera, nego i potencijal budućnosti koju stvaramo. Potrebno nam je buđenje na svim nivoima.

      Reply
      • Mini
        jun 5, 2012

        Sjajna tema. Sam sam iskusio more teenjtisaroa i nepotrebnog znanja na Ekonomskom Fakultetu u Nišu i brdo predmeta koji su tu isključivo iz razloga da profesor zadrži radno mesto. Čitav sistem obrazovanja koji se svodi, kao što ste spomenuli, na čistu reprodukciju i brzo zaboravljanje naučenog, na mene je delovao depresivno i demotivišuće jer je ono što me uče out of date i ne sprema me za ono što me čeka. Ja sam vizuelni tip, obožavam da u interakciji sa drugim ljudima rešavam razne izazove,donosim odluke, vodim diskusiju sa profesorom (često puta me je koštalo); niti jedan segment mog dosadašnjeg školovanja nije mi omogućio gore navedeno (možda zabavište, deca su čudo ). Šta sam mogao da uradim? Počeo sam da učim pomoću mapa uma, da crtam po knjigama i naravno učlanio sam se u organizaciju koja mi je omogućila da učim kroz rad, interakciju sa drugim ljudima, organizaciju koja mi je istinski pomogla da skontam u čemu sam dobar a u čemu ne. Na kraju sam i fakultet promenio i završio ga:) Bio je to trnovit put i shvatio sam šta mi je potrebno da dobijem određena znanja i veštine, ali mnogi mladi ljudi veruju da je sistem obrazovanja taj koji će im dati to znanje i diplomu i onda je sve otvoreno ..bilo bi divno da je tako, ali nažalost nije i hitno buđenje je neophodno.Zašto država ne radi više na ovom problemu? Zbog čega profesori ne slušaju malo više svoje studente i učenike? Zbog čega isti ti profesori sebi i učenicima/studentima ne učine život interesantnijim, produktivnijim, zanimljivijim?Pedya je rekao dobru stvar vrlo je mali broj onih koji su svoje škole završavali sa namerom da rade u prosveti i edukuju decu i ta motivacija jeste bitna, možda krucijalna, ali i sistemski pomak je jednako važan. Pošto je država pasivna, a profesori i učitelji ušuškani na svojim radnim mestima ostaje nam da uradimo svi zajedno po nešto elearning.rs, komentar, blog post, neki social business baziran na davanju praktičnog znanja, Knowledge Garden doo . +

        Reply
        • Ramiro
          jun 26, 2012

          Čitajući komentare vas, više decijena mlađih, zaključujem da se, na žalost, nije mnogo promenilo za poslednjih četvrt veka, od kad sam ja završio svoj fakultet (ETF). I žao mi je što nisam jedno 40-ak godina mlađi , pa da dobijem šansu da se edukujem na jedan potpuno nov način i adekvatnije pripremim za život u jednom potpuno drugačijem okruženju 21. veka.Ja tu vidim dva problema – s jedne strane imamo rigidan i zastareo obrazovni sistem, a sa druge profesore koji su u velikom procentu (ovo se posebno odnosi na osnovne i srednje škole) tu protiv svoje volje – vrlo je mali broj onih koji su svoje škole završavali sa namerom da rade u prosveti i edukuju decu, već u prosvetu „zalutaju“ iz nekih drugih razloga. Samim tim, oni nisu ni pripremljeni ni motivisani (o odnosu države prema prosveti ne bih ovde) da deci na adekvatan način prenesu potrebno znanje, jer ga često i ne poseduju (koliko profesora redovno koristi računar i Internet?). Pa, ako nemamo sistem, a nemamo ni adekvatne profesore, kako onda možemo očekivati prenos adekvatnog znanja??? Pri tom, Prokka je primetio još jednu bolnu istinu – ne samo prosveta, već celo naše društvo, mnogo više pažnje posvećuje lošijima nego boljima. Umesto da se ulaže u najbolje, jer oni mogu najviše da pruže, ulaže se u neuspešne da bi „ipak uspeli da nešto postignu“. Taj princip uravnilovke nikad nigde nije dao dobre rezultate, pa neće ni ovde. Ali, mi moramo sve da naučimo na teži način

          Reply

Leave a Reply